WODA SREBRNA - SREBRO KOLOIDALNE
WODA SREBRNA - SREBRO KOLOIDALNE
Aby uzyskać wodę srebrną należy zamontować elektrodę srebrną w pokrywie, wyjąć naczynie wyjmowane, nalać wody do oznaczonego miejsca i włączyć jonizator w zależności od potrzeb od kilku sekund do 200 minut.
Wodę srebrną można przechowywać w ciemnym szklanym naczyniu bez ograniczeń.
Zastosowanie srebra jest bardzo szerokie, przede wszystkim jako środek bakterio i wirusobójczy. Srebro zwalcza ponad 650 szczepów bakterii i wirusów, a drobnoustroje nie są w stanie uodpornić się na działanie srebra.
Wodę srebrną można używać wewnętrznie do picia w przypadku najróżniejszych infekcji. Można ją też używać zewnętrznie do leczenia schorzeń skóry, grzybic, łuszczyc itp. Do płukania gardła lub zakrapiania nosa przeciw katarowi.
Można ją używać również jako środek odkażający naczynia, pomieszczenia, ubrania. Również do ochrony roślin przeciwko szkodnikom i chorobom.
Srebro koloidalne, zwane naturalnym antybiotykiem, zabija 650 szczepów bakterii; antybiotyk "aptekowy": 5-10 szczepów (!). Jego wyjątkową właściwością jest to, że w przeciwieństwie do antybiotyków niszczy nie tylko bakterie, ale też wirusy, nie niszcząc dobroczynnej flory bakteryjnej. Co ważne: zarazki nie potrafią rozwinąć odporności na działanie srebra koloidalnego.
Już w starożytności wykorzystywano bakteriobójcze właściwości srebra. Wrzucanie srebrnej monety do mleka lub wody przedłużało trwałość i świeżość płynów, bogaci rodzice, jako sposób na zarazę, dawali swoim dzieciom do ssania srebrne łyżeczki. W XIX wieku w Niemczech odkryto, że łagodny roztwór srebra działa odkażająco w przypadku stanów zapalnych oczu, jednocześnie nie podrażniając śluzówki. Nawet do dziś stosowane są praktyki trzymania srebrnej łyżeczki w ustach, co prowadzi do zaniku opryszczki. Znane od ponad 90 lat srebro koloidalne uważane jest za naturalne lekarstwo.
Obecnie wiadomo, że srebro – to pierwiastek śladowy, potrzebny do normalnego funkcjonowania gruczołów wydzielania wewnętrznego, mózgu, wątroby i tkanki kostnej. Stymuluje ono układ immunologiczny, a przy stężeniu we krwi 0,05–0,1 mg/l posiada efekt odmładzający i pozytywnie wpływa na procesy fizjologiczne organizmu.
Działanie srebra:
- wspomaga leczenie przeziębień, kataru, kaszlu, grypy, anginy, zapalenia gardła, zatok, oskrzeli, płuc i innych infekcji bakteryjnych;
- pomaga goić rany na ciele, oparzenia, odmrożenia. Niszczy bakterie, a jednocześnie przyśpiesza regenerację uszkodzonego naskórka na tyle, że po zagojeniu nie pozostają blizny;
- radzi sobie doskonale z coraz bardziej powszechnymi grzybicami i drożdżycami (np. drożdżyca pochwy i wałów paznokciowych, skóry, paznokci, stóp, dłoni czy pleśniawki jamy ustnej);
- jest polecane osobom osłabionym, często chorującym oraz cierpiącym na chroniczne zmęczenie.
Woda srebrna ma zastosowanie również jako środek dezynfekujący i konserwujący. Srebro jest doskonałym środkiem konserwującym dla rożnych soków owocowych. Woda srebrna stabilizuje mleko, masło, skutecznie dezynfekuje skorupki jajek, szybko i bezpiecznie dezynfekuje narzędzia gospodarstwa domowego. Przechowywane w lodowce produkty spożywcze z mięsa, ryb itp., uzdatniane wodą srebrną, nie pleśnieją i nie fermentują.
WŁAŚCIWOŚCI WODY SREBRNEJ
- Woda srebrna wyróżnia się właściwościami bakteriobójczymi. Małe dawki srebra (0,01 mg/l) mają pozytywny wpływ na organizm.
- Oddziaływanie wody srebrnej zależy od stężenia jonów srebra - im stężenie wyższe, tym mocniejsze oddziaływanie.
- Właściwości bakteriobójcze woda srebrna utrzymuje w ciągu kilku miesięcy.
- Do wytwarzania wody srebrnej najlepiej wykorzystywać wodę pitną. Zaleca się stosowanie filtrowanej wody źródlanej lub na kilka godzin zostawionej wody z wodociągu.
- Woda srebrna słabej koncentracji - to przejrzysta woda bez smaku i zapachu. Najlepiej ją przechowywać w ciemnych pojemnikach.
- Podczas gotowania wody srebrnej, pojawia się osad srebra i woda traci swoje właściwości.
- Jeżeli stale pijemy wodę srebrną, stężenie nie powinno przekracza† 0, 01 mg/l (UN 48-1994). Stężenie takie uzyskiwane jest po włączeniu urządzenia na 1 sekundę (patrz Tabela 3).